[ Pobierz całość w formacie PDF ]

podobno była dziełem Zmierci. Takim różdżkom nadawano różne nazwy, na przykład
Różdżka Przeznaczenia albo Kostur Zmierci.
Nie jest niespodzianką, że wokół naszych różdżek narosło przez wieki wiele przesądów,
bo w końcu są naszymi najważniejszymi narzędziami magicznymi i najbardziej skuteczną
20
Peleryny-niewidki nie są niezniszczalne i niezawodne. Mogą się porwać albo z upływem czasu utracić
przejrzystość, ich magiczna moc może ulec osłabieniu, można też pokonać ich skuteczność odpowiednimi
zaklęciami ujawniającymi. Dlatego czarownice i czarodzieje, którzy pragną się ukryć, wykorzystują przede
wszystkim zaklęcia zwodzące. Albus Dumbledore potrafił rzucać tak po tężne zaklęcie zwodzące, że stawał się
niewidzialny, nie korzystając z peleryny-niewidki. JKR.
21
Inferiusy to trupy ożywione za pomocą czarnej magii. JKR.
22
Wielu krytyków sądzi, że inspiracją Beedle a był Kamień Filozoficzny, z którego można uzyskać dający
nieśmiertelność Eliksir %7łycia.
bronią. Niektóre różdżki (a więc i ich właściciele) są uważane za niepasujące do siebie:
Dąb i ostrokrzew w parze nie chodzą,
Połączone  nie dzieci, lecz kłopoty rodzą.
Są też przesądy dotyczące charakteru właścicieli różdżek:
Jarzębina plotkuje, kasztan leniuchuje,
Jesion jest uparty, orzech pojękuje.
No i oczywiście znane jest też równie nieuzasadnione porzekadło na temat różdżki
z czarnego bzu:
Bez czarny  los marny.
Trudno powiedzieć, co bardziej przyczyniło się do tego, że wytwórcy różdżek niechętnie
sięgają po gałęzie czarnego bzu: baśń Beedle a, w której różdżka Zmierci właśnie z tego
drewna pochodzi, czy tradycja historyczna, zgodnie z którą żądni władzy lub hołdujący
przemocy czarodzieje uparcie twierdzili, że ich różdżki są zrobione z czarnego bzu.
Najwcześniejsza udokumentowana wzmianka o różdżce z czarnego bzu, odznaczającej
się wyjątkowo grozną mocą, łączy się z osobą Emeryka, zwykle zwanego  Diabłem , który
w swoim krótkim życiu zdołał sterroryzować w średniowieczu całą południową Anglię.
Umarł tak, jak żył, w pojedynku z czarodziejem Egbertem. Nie wiadomo, co się stało
z Egbertem, choć warto pamiętać, że lubujący się w pojedynkach średniowieczni czarodzieje
na ogół nie żyli długo. Zanim powstało Ministerstwo Magii, które wprowadziło zakaz
uprawiania czarnej magii, pojedynki zwykle kończyły się czyjąś śmiercią.
Sto lat pózniej inny ciemny typ, Godelot, utrwalił na piśmie zbiór czarnoksięskich,
groznych zaklęć, korzystając z różdżki, którą w swoim dzienniku tak opisał:  moja wielce
złośliwa i przebiegła towarzyszka, o ciele z sambukusa23, wybornie znająca najczarniejsze
zakamarki magii . (Najczarniejsze zakamarki magii to tytuł najbardziej znanego dzieła
Godelota).
Godelot uważa więc swoją różdżkę za niezastąpioną pomocnicę, prawie swoją
23
Dawna nazwa czarnego bzu wywodząca się z łaciny.
mistrzynię. Znawcy różdżek24 zgodzą się, że wchłaniają one wiedzę i doświadczenie swoich
właścicieli, choć dzieje się to w sposób trudny do przewidzenia i nie zawsze korzystny.
Trzeba wziąć pod uwagę różne dodatkowe czynniki, takie jak relacje między różdżką a tym,
kto jej używa, aby przewidzieć, czy dana różdżka będzie skłonna współpracować z jakąś
konkretną osobą. W każdym razie owa hipotetyczna różdżka, przekazywana przez wielu
czarnoksiężników z rąk do rąk, z pewnością wykazywałaby skłonność do najbardziej
niebezpiecznej magii.
Większość czarownic i czarodziejów woli mieć różdżkę, która ich  wybrała , niż taką, która
pochodzi z drugiej ręki i przywykła do zwyczajów poprzedniego właściciela, i mogłaby odstawać
od stylu uprawiania magii nowego właściciela. Powszechna praktyka grzebania (lub spalania)
różdżki razem z ciałem jej właściciela także ma na celu zapobieżenie przechodzeniu jej z rąk do
rąk. Ci, którzy uparcie wierzą w legendę o Czarnej Różdżce, utrzymują jednak, że na skutek [ Pobierz całość w formacie PDF ]

  • zanotowane.pl
  • doc.pisz.pl
  • pdf.pisz.pl
  • moje-waterloo.xlx.pl

    •