[ Pobierz całość w formacie PDF ]

mężczyzn. W ten sposób miał okazać, że Pan sprawuje pieczę nad swoim ludem. Gedeon
postąpił zgodnie z zaleceniem, a Bóg wydał wojska madianickie w jego ręce. Pózniej młody
Gedeon został sędzią i był posłuszny Bogu do końca swego panowania. Pan Bóg po-
błogosławił mu, dając siedemdziesięciu synów (por. Sdz 6-8).
357. Jefte - syn nierządnicy, wyrzutek rodziny swego ojca, który stał się banitą -
zdecydowanie odbiegał od wyobrażenia o tym, kim powinien być sędzia. Został zapamiętany
ze względu na straszliwą przysięgę, którą złożył, poprosiwszy Boga o pomoc. Zlubował
bowiem, że złoży w ofierze pierwszą osobę, która powita go po zwycięstwie. Po wygranej
bitwie z Amonitami na spotkanie Jeftego wyszła jego córka, która została pózniej złożona w
ofierze (por. Sdz 11).
358. Samsonjeden z najbardziej znanych biblijnych sędziów Izraela, był niewątpliwie
najsilniejszym z nich, ale jednocześnie zbyt dumnym i lekceważącym słowa Boga. Dał się
zwieść Dalili, która została opłacona przez Filistynów, by wydobyć od Samsona tajemnicę
jego ogromnej siły. Wcześniej Samson chronił Izraelitów, wielokrotnie zabijając całe rzesze
Filistynów. Dalila przez długi czas naprzykrzała się Samsonowi, by wyjawił jej, w czym tkwi
zródło jego siły. W końcu Samson wyznał Dalili, że zródłem jego siły jest to, iż jego głowy
 nie dotknęła nigdy brzytwa", a jeśliby ścięto mu włosy, stałby się jak zwykły człowiek.
Wówczas ogolono włosy Samsona i został pokonany. Został wzięty w niewolę, oślepiono go i
zakutego w łańcuchy trzymano w filistyńskich lochach (por. Sdz 13,1-16,21).
359. Zemsta Samsona. Bóg wysłuchał Samsona, gdy ten modlił się o ostatnią szansę, aby
móc przysłużyć się Panu i ukarać Filistynów. Pewnego wieczora Filistyni zabrali sędziego do
swojej świątyni, aby tam sobie z niego drwić i postawili go między dwoma filarami, pod-
trzymującymi konstrukcję. Wówczas Samson rozepchnął kolumny, posługując się silą
przywróconą mu przez Boga. Zwiątynia runęła, zabijając wszystkich znajdujących się
wewnątrz Filistynów, jak również Samsona (por. Sdz 16,22-30).
360. Samuel był prorokiem i ostatnim sędzią Izraela. Rodzice Samuela długo nie mogli
począć potomka. Urodził się on dopiero, gdy jego matka, Anna, przyrzekła oddać dziecko na
służbę Bogu w świątyni. Samuel został jedną z najważniejszych postaci w Izraelu i przyczynił
się do ustanowienia monarchii.
361. Saul. Pierwszym królem Izraela, namaszczonym przez Samuela, został Saul. Był on
mężczyzną wysokim i postawnym. Bóg błogosławił Saulowi, dopóki ten był Mu posłuszny i
słuchał proroka Samuela. Pózniej jednak Saul oddalił się od Pana, stał się próżny i zaczął być
zazdrosny o Dawida, młodego człowieka, który był wobec niego lojalny i służył mu zarówno
w boju, jak i poza polem bitwy. Grzechy króla Saula nie pozostały bez kary. On i jego krewni
ponieśli klęskę w bitwie, a sam Saul zabił się, aby uniknąć niewoli.
362. Sprawa wróżb. Wróżby za pomocą duchów zmarłych, choć praktykowane u Izraelitów
(por. 2 Kri 21,6), były surowo zabronione przez Prawo (por. Kpł 19,31; 20,6.27; Pwt 18,11).
Tymczasem król Saul, lekceważąc Boży zakaz, udał się do wróżki z Endor, która wywołała
ducha zmarłego Samuela. Przekazał on to, co zapowiedział mu jeszcze za swego życia, że
Bóg odstąpił od Saula, a król wraz ze swoimi synami oraz wojownicy izraelscy polegną w
bitwie z Filistynami (por. lSm 28,3-25).
363. Filistyni posiadali monopol na produkcję żelaza; z tego względu długo sprawowali
kontrolę nad Izraelitami. Pilnie strzegli tajników skomplikowanej procedury wytopu tego
metalu i uniemożliwiali Izraelitom zaopatrywanie się w żelazne miecze i tarcze, nie
zezwalając na działalność kowali na terytorium izraelskim. %7łelazo weszło do powszechnego
użytku dopiero po tym, jak dwaj pierwsi królowie Izraela: Saul i Dawid pokonali Filistynów.
Wówczas Izraelici poznali techniki wytopu tego ważnego metalu. Nawet hebrajskie słowa
oznaczające  nóż" i  hełm" pochodzą od Filistynów.
364. Zwycięstwo Dawida nad Goliatem okazało się pierwszym krokiem na drodze do tronu
Izraela. Podczas gdy wyszkoleni żołnierze obawiali się stawić czoła olbrzymowi, prosta wiara
Dawida dodała mu odwagi i pozwoliła wystąpić przeciw Goliatowi i zabić go strzałem z
procy. Wystrzelony przez chłopca kamień trafił wojownika w czoło i powalił na ziemię.
Wówczas Dawid odciął mu głowę jego własnym mieczem. Armia filistyńska rozproszyła się,
a Dawid stał się bohaterem narodowym Izraela (lSm 17).
365. Dawid, najmłodszy spośród synów Jessego, był jeszcze pasterzem, kiedy został
namaszczony przez Samuela na króla Izraela. Król Dawid stał się wiernym świadkiem
niezwykłej miłości Boga i cieszył się szczęściem jako wojownik i monarcha. Jego panowanie
było złotym okresem w historii starożytnego Izraela, ponieważ król Dawid zjednoczył
wszystkie pokolenia izraelskie i dokonał wielu udanych podbojów, co pozwoliło mu
rozszerzyć granice swojego królestwa.
366. Jerozolima - Miasto Dawidowe. Król Dawid rządził Izraelem przez czterdzieści lat. W
siódmym roku swojego panowania pokonał Jebusytów, zdobył Jerozolimę i uczynił ją stolicą
swego królestwa. Odtąd Biblia Jerozolimę nazywa Miastem Dawidowym (por. lSm 5).
Jerozolima znajduje się na wapiennym grzbiecie górskim, wznoszącym się około 750 metrów
n.p.m.
367. Gehenna. Na południowy-zachód od Jerozolimy rozciąga się dolina Hinnom (Gehenna),
która służyła do spalania odpadków. W czasach Nowego Testamentu Gehenna zaczęła
symbolizować piekło, prawdopodobnie z powodu ognia, który tam nieustannie płonął.
368 Przymierze syjońskie. Z królem Dawidem jest związane również bardzo znane
proroctwo o Mesjaszu (por. 2Sm 7). Bóg zapowiedział bowiem Dawidowi, że z jego dynastii
będzie wywodził się doskonały król - Mesjasz, który wybawi Izrael od jego prześladowców, a
Jego królestwu nie będzie końca. Dlatego potem w Biblii zapowiedzianego Mesjasza
nazywano Synem Dawida. Gdy w Izraelu objawił się wreszcie oczekiwany Mesjasz - Jezus,
ci, którzy w Niego uwierzyli także nazywali Go Synem Dawida (por. Mt 9,27; 15,22; Mk
10,46-52; Ak 1,32). Proroctwo dotyczące dynastii dawidowej było jednocześnie swoistym
Przymierzem, które Bóg zawarł z królem i z całym Izraelem. Nazywamy je tzw. Przymierzem
syjońskim - od góry Syjon, na której leży Jerozolima.
369. Grzech Dawida. Mimo swych wielu zalet, także król Dawid nie uniknął grzechu.
Pewnego razu zafascynowany urodą żony swego sługi Uriasza, Batszeby, dopuścił się z nią
cudzołóstwa, a chcąc ukryć swój grzech, posłał Uriasza na pewną śmierć na polu walki.
Wskutek tego Bóg ukarał Dawida: dziecko, które zostało poczęte w wyniku grzechu z
Batszeba miało umrzeć, a Izrael nawiedziła zaraza. Około roku 967 przed Chrystusem [ Pobierz całość w formacie PDF ]

  • zanotowane.pl
  • doc.pisz.pl
  • pdf.pisz.pl
  • moje-waterloo.xlx.pl

    •