[ Pobierz całość w formacie PDF ]

korzyści finansowych. Wschód praktycznie oderwał się od monarchii, większość
władców zalegała z trybutem. Secesja wspomnianych wyżej obszarów uszczupliła
budżet o comiesięczne wpływy do skarbca.
§ð %7Å‚eby zdobyć Å›rodki na wyprawÄ™ Antioch III zaatakowaÅ‚ ArmeniÄ™, której wÅ‚adca,
poddany Seleukidów, uniezależnił się, odmawiając wpłacania trybutu. Uległ on
znacznie silniejszej armii Antiocha bez większych starć i zapłacił zaległe wpływy
do skarbca, odnawiając więzi poddaństwa względem monarchii. Antioch III
poczynił także krok desperacki: przejął skarb sanktuarium bogini Anaitis w
Ekbatanie.
§ð Armia Antiocha musiaÅ‚a być ogromna. W Baktrii w latach 230- 227 doszÅ‚o do
przewrotu, w konsekwencji którego do władzy doszedł Grek pochodzący z
Magnezji. Obszar jego państwa wykraczał poza granice proklamowanej przez
Diodotosa monarchii. Odcięte od centrum państwa południe Iranu pozostawało
niezależne, lub w bardzo luznych stosunkach z Seleukidami. Secesja Partii i
Baktrii zamknęła bowiem jedyne szlaki łączące Południe z Zachodem, a
przechodzące przez północ. Nie wiemy, czy Persyda wchodziła w zasięg ich
państwa, a od tego zależała właśnie sytuacja na południu Wschodu.
§ð Antioch III z sukcesami maszerowaÅ‚ w gÅ‚Ä…b Partii. Jego dziaÅ‚ania zmusiÅ‚y króla
Partów do rokowań, w wyniku których w 209 r. udrożniono północne szlaki
komunikacyjne. Partii jednak nie przyłączono.
§ð Kampania przeciwko Baktrii zakoÅ„czyÅ‚a siÄ™ podobnymi skutkami. Pomimo
pokonania uzurpatora z Magnezji Seleukida nie był w stanie zdobyć stolicy jego
państwa. Baktria otworzyła przed Antiochem swoje szlaki, dostarczyła wojskom
żywności i słoni bojowych.
§ð W 206/205 r. Antioch przeprawiÅ‚ siÄ™ przez Hindukusz do Pendżabu. Tu bez walki
miejscowy król uznał jego zwierzchnictwo. Oprócz pokaznego trybutu, żywności
na dalszy marsz i dostarczenia kolejnych oddziałów słoni bojowych był to epizod
jednorazowy.
41
§ð NastÄ™pnie Antioch powróciÅ‚ do Babilonii przez poÅ‚udnie Iranu, Å›ciÄ…gajÄ…c z krain
trybut i przywracając na tym terenie swoja władzę. Persyda z pewnością należała
wtedy do monarchii Antiocha III. Z Babilonii pomaszerował do Syrii.
§ð Skutki wyprawy byÅ‚y dwojakie. Po pierwsze nie przywróciÅ‚ on wÅ‚adztwa nad
północnym Iranem. Nawet jeżeli przywrócił związki monarchii z południem, to
pozostawały one słabe. Wydarzenia na zachodzie przyciągnęły uwagę króla, który
nie zdecydował się umocnić efektów wyprawy na wschód. Pozyskał jednak
chwilowo olbrzymie fundusze, a także przywrócił autorytet władzy Seleukidów.
Miasta greckie nieoficjalnie w dekretach honoryfikacyjnych nazywały go megas
basileus. Jego czyny przyrównywano do podbojów Aleksandra. Zdobył on sławę
w świecie greckim.
V wojna syryjska.
§ð Antioch III jeszcze przed wyprawÄ… syryjskÄ… myÅ›laÅ‚ o odbudowie paÅ„stwa w takiej
postaci, jaką pozostawił po sobie Seleukos I. Umożliwiła mu to wyprawa irańska.
Za naturalnych wrogów uznał Ptolemeuszy, dzierżących władzę nad Celesyrią i
częścią terenów Azji Mniejszej. Tam z kolei swobodne poruszanie się wojsk
seleukidzkich uniemożliwiało istnienie silnego państwa pergamońskiego. Mniejsze
znaczenie miały już zhellenizowane państewka w Azji Mniejszej. Demonstracja
siły w wyprawie na Armenię ukazała, że można w ten sposób zapewnić sobie ich
poddaństwo.
§ð Atak na paÅ„stwo Ptolemeuszy uÅ‚atwiÅ‚a Å›mierć Ptolemeusza IV i wstÄ…pienie na tron
6- letniego Ptolemeusza V Epifanesa w 204 r. W tej sytuacji doszło do
porozumienia pomiędzy Filipem V a Antiochem III w 203/202 r. Ustalało ono
zasady podziału państwa egipskiego miedzy nimi. Antiochowi traktat dawał wolną
rękę w Celesyrii, Palestynie i Fenicji, Filipowi V- na wybrzeżu Azji Mniejszej i na
wyspach Morza Egejskiego, pozostających pod wpływami ptolemejskimi. Nie
wiemy, czy postanowienia porozumienia obejmowały aneksję Egiptu.
§ð W 202 r. Antioch III zaatakowaÅ‚ pd. SyriÄ™. ZdobyÅ‚ jÄ… szybko i równie szybkim
marszem poruszał się w stronę delty, gdzie w 200 r. w bitwie pod Panion pokonał
Ptolemeusza V i jego dostojników. Zwycięstwo oderwało definitywnie Celesyrię i
Palestynę od Egiptu. W dogodnej dla siebie sytuacji podpisał pokój z Egiptem. Z
ptolemejskiej potęgi imperialnej pozostały już w granicach terytoriów oprócz
Egiptu tylko Cypr i Cyrenajka. Porozumienie miał przypieczętować ślub córki
Antiocha, Kleopatry z Ptolemeuszem V.
Działania Antiocha III w Azji Mniejszej i Grecji. Wojna z Rzymem.
§ð W 197 r. Antioch uwolniony od troski o poÅ‚udniowe granice rozpoczÄ…Å‚ dziaÅ‚ania
mające na celu odzyskanie ziem należących niegdyś do Seleukosa I w Azji
Mniejszej. Zwiadom wzrastającej potęgi Rzymu po klęsce Filipa V pod Psimi
Głowami starał się nie naruszać interesów sojuszników Republiki: Eumenes i
Rodos.
§ð Na poczÄ…tku 196 r. bez problemu dotarÅ‚ do cieÅ›nin i zajÄ…Å‚ część Tracji. Rzym
wysłał do niego poselstwo z protestem i żądaniem zwrotu Egiptowi zagarniętych
ziem na Ptolemeuszach. Poselstwo zostało oczywiście odrzucone. Antioch był
potężny, a Rzymianie nie chcieli w tym czasie angażować się w sprawy
wschodnie.
§ð W 192 r. doszÅ‚o jednak do otwartego konfliktu, po ogÅ‚oszeniu przez Flamininusa
wolności dla miast greckich. Niezadowolony z takiego obrotu spraw Związek
Etolski rozpoczął politykę antyrzymską w Grecji. Starał się on nakłonić Antiocha
do zbrojnej interwencji na Półwyspie. Do wojny z Seleukidą popychał Rzym
Eumenes, zagrożony potęgą Antiocha. Ten z kolei widział chętnie zamęt w Grecji,
42
który związałby na jakiś czas siły Rzymian na tym terenie i zneutralizowałby
dalszą ekspansję Republiki, a także uniemożliwił realizację roszczeń do wycofania
się Seleukidy z Tracji. Jednak nie wydaje się, aby Antioch poważnie myślał o
przygotowaniach do wojny, gdyż w 192 r. wylądował z niewielkimi siłami na
terenie Grecji: 10 000 żołnierzy. Rzym nie posiadał jednak dostatecznych sił, by
się mu skutecznie przeciwstawić. Za sąsiadem zza Adriatyku opowiedział się
Związek Achajski i Filip V. Wkrótce nadeszły posiłki z Republiki. Antioch
zablokował w Termopilach przejście do Grecji. Ze strony miast greckich nie było
jednak odzewu, nie doszło do powstania antyrzymskiego. Po krótkich walkach w
wąwozie i nieudanej próbie zatrzymania armii konsula wycofał się w 191 r., mając
zbyt szczupłe siły.
§ð OsobnÄ… rolÄ™ w tym konflikcie odegraÅ‚ Hannibal, który schroniÅ‚ siÄ™ na dworze
Antiocha w 195 r. Z pewnością namawiał on króla do działań przeciwko [ Pobierz całość w formacie PDF ]

  • zanotowane.pl
  • doc.pisz.pl
  • pdf.pisz.pl
  • moje-waterloo.xlx.pl

    •