[ Pobierz całość w formacie PDF ]

od Niej wziął naturę ludzką. I dlatego musiała otrzymać od Niego łaskę w większej
obfitości niż pozostałe stworzenia.
Ad 1. Bóg wybierając kogoś daje mu łaskę proporcjonalną do jego zadań. A ponieważ
Chrystus, jako Człowiek, został przeznaczony i wybrany,  aby mocą poświęcenia był
predestynowanym Synem Bożym 9), Jemu było właściwe to, iż otrzymał obfitość
łaski przelewającą się na wszystkich innych ludzi, stosownie do słów10):  Z pełności
Jego myśmy wszyscy wzięli . Najświętsza Maryja Panna zaś otrzymała taką pełnię,
która postawiła Ją najbliżej stwórcy łaski, aby przyjąwszy Tego, który był pełnością
wszelkich łask, rodząc Go, rozlała łaskę na wszystkich.
Ad 2. W przyrodzie przede wszystkim występuje pełnia przysposabiająca do
osiągnięcia formy. Np., gdy materia jest doskonale przygotowana do przyjęcia formy.
Drugą z kolei jest pełnia formy, która jest czymś więcej niż poprzednia, bo i np. ciepło
jest doskonalsze, kiedy wynika z formy ognia niż kiedy przysposabia do przyjęcia
88
ognia. Trzecią zaś jest pełnia kresu (osiągniętego celu). Podobnie i ogień w sposób
najpełniejszy ujawnia swoje własności po osiągnięciu swego właściwego miejsca.
Analogicznie w Najświętszej Pannie była trojaka pełnia łaski: pierwsza  jak gdyby
przysposabiająca  czyniła Ją zdolną do tego, by stała się Matką Chry-stusa. Była to
pełnia uświęcenia. Druga zaś pełnia łaski w Najświętszej Pannie wynikała z obecności
w Jej łonie Wcielonego Syna Bożego. A trzecia to pełnia osiągniętego celu, którą
posiadła w chwale nieba. To, że druga doskonałość przewyższa pierwszą, a trzecia
drugą, widzimy po pierwsze zważywszy uwolnienie od zła. W momencie uświęcenia
Najświętsza Panna została uwolniona od grzechu pierworodnego; następnie, przy
poczęciu Syna Bożego, została całkowicie oczyszczona od zarzewia grzechu; wreszcie
po trzecie, w momencie uwielbienia została uwolniona od wszelkich cierpień.
Stwierdzimy to również biorąc pod uwagę dobro. Najpierw bowiem, przy swoim
uświęceniu, Najświętsza Panna otrzymała łaskę, która skłania do dobrego. Przy
poczęciu Syna Bożego dopełniona została w Niej łaska utwierdzająca Ją w dobru. Przy
uwielbieniu zaś łaska osiągnęła swój szczyt, napawając błogosławioną Dziewicę
radością z wszelkiego dobra.
Ad 3. Nie ulega wątpliwości, że Najświętsza Panna, tak jak i Chrystus, otrzymała w
sposób wynoszący Ją ponad innych: dar mądrości i łaskę czynienia cudów, a także
łaskę proroctwa. Nie otrzymała jednak nieograniczonej możliwości posługiwania się
nimi, jak to widzimy u Chrystusa, mogła z nich korzystać w sposób odpowiadający Jej
pozycji. Mądrość przejawiała się w Niej w kontemplacji, stosownie do słów11):
 Maryja zaś zachowywała wszystkie te słowa, rozważając je w swoim sercu . Ale nie
przejawiała się w nauczaniu, gdyż nie było to zajęcie stosowne dla kobiet, jak
widzimy ze słów12):  A nauczać niewieście nie pozwalam . Cudów nie czyniła za
życia, bo wówczas cuda miały potwierdzać prawdziwość nauki Chrystusa i dlatego
tylko Chrystus oraz Jego uczniowie, krzewiciele tej nauki, mieli możność czynienia
cudów. Toteż i o Janie Chrzcicielu powiedziano13), że  nie uczynił żadnego cudu ,
aby uwagę wszystkich ludzi skupić na Chrystusie.
Zrobiła natomiast użytek z daru proroctwa, jak to widzimy z wygłoszonego przez Nią
kantyku  Magnificat 14),
Artykuł 6.
CZY PRÓCZ CHRYSTUSA TYLKO NAJZWITSZA PANNA
BYAA UZWICONA W AONIE MATKI ?
Na pozór tak.
1. Jak już wiemy bowiem;1), Najświętsza Panna została uświęcona w łonie matki, aby
stać się zdolną do macierzyństwa Bożego. A przecież ono przysługiwało tylko Jej.
Więc tylko Ona była uświęcona w łonie matki.
2. Mówi się o uświęceniu w łonie matki Jeremiasza i Jana Chrzciciela. Lecz, jak się
zdaje, byli ludzie bliżsi Chrystusowi niż oni. Ze względu na obietnicę daną
Abrahamowi i Dawidowi nazywano Go specjalnie synem Dawida i Abrahama.
Najbardziej uderzające przepowiednie o Chrystusie dał prorok Izajasz. Apostołowie
stale przebywali z Chrystusem. A o żadnym z wymienionych nie czytamy, że był
89
uświęcony w łonie matki. Nie przysługiwało więc to ani Jeremiaszowi ani Janowi
Chrzcicielowi.
3. Hiob mówi o sobie samym2):  Od dzieciństwa wzrastało ze mną współczucie i z
łona matki wyszło wraz ze mną . A wszak te słowa nie upoważniają do mówienia, że
Hiob został uświęcony w łonie matki. Nie ma przeto konieczności twierdzić, że
przysługiwało to Janowi Chrzcicielowi i Jeremiaszowi.
A JEDNAK słowa3):  Pierwej niżeliś wyszedł z żywota poświęciłem cię dotyczą
Jeremlasza proroka. A o Janie Chrzcicielu powiedziano4):  Duchem świętym
napełniony będzie jeszcze w żywocie matki swojej .
WYKAAD. Augustyn poruszajÄ…c tÄ™ sprawÄ™, jak siÄ™ wydaje, wysuwa pewne
zastrzeżenia co do uświęcenia Jana Chrzciciela w łonie matki. Poruszenie się dziecka
w łonie matki mogło, jak mówi św. Augustyn5),  sygnalizować wielkie wydarzenie ,
mianowicie: że niewiasta jest Matką Boga.  Znak ten jednak mogli ocenić tylko starsi,
nie dziecko. Toteż nie powiedziano w Ewangelii:  Uwierzyło dziecko w łonie matki ,
lecz  skoczyło z radości . A wszak radosne skoki spotykamy nie tylko u dzieci, lecz i
u zwierząt. Niezwykłe było miejsce skoku: łono matki. I to skłania w danym wypadku,
jak i przy pozostałych cudach, do tego, byśmy w tym fakcie widzieli działanie Boże w
dziecku, a nie działanie sił przyrodzonych człowieka poprzez dziecko. Chociaż i w
tym wypadku, gdyby w chłopcu przed czasem zaczął działać rozum i wola, tak iżby
będąc w łonie matki mógł poznawać, odczuwać i wierzyć, podczas gdy inne dzieci [ Pobierz całość w formacie PDF ]

  • zanotowane.pl
  • doc.pisz.pl
  • pdf.pisz.pl
  • moje-waterloo.xlx.pl

    •