[ Pobierz całość w formacie PDF ]

prawo w Bolonii, podobnie zresztą jak jego rywal na polu bezeceństwa, Jan XXIII. Jego nauczyciel
w Bolonii, Gaspare de Verona, tak charakteryzował młodego Rodriga:  Jest przystojny, o niezwykle
pogodnym obliczu i wesołym usposobieniu, obdarzony miodopłynną i wyborną elokwencją. Piękne
kobiety kochają go i w jego obecności stają się wyraznie podekscytowane, w większym stopniu
aniżeli żelazo jest przyciągane do magnesu .
Kalist cieszył się opinią człowieka pobożnego i poczciwego, co wszakże nie przeszkadzało mu
wyznaczyć dwóch  bratanków kardynałami. Jednym z nich był właśnie Rodrigo. To Kalist także w
1456 roku uczynił Rodriga arcybiskupem Walencji  czyli swego uprzedniego biskupstwa  gdy ten
liczył zaledwie dwadzieścia pięć lat. W owym czasie Walencja uchodziła za najbogatsze biskupstwo
w Hiszpanii, a nominacja ta oznaczała początek wielkiej zamożności Borgiów.
Rodrigo nie ustrzegł się wpadnięcia w pułapki wypływające z posiadania bogactwa i władzy, które
Walencja oferowała mu do tego stopnia, że nawet w tych beztroskich czasach wywołał skandal w
Kościele i wprawił w zakłopotanie wuja papieża. W trakcie długotrwałej kariery duchownego
doczekał się całkiem pokaznej gromadki dzieci z nieprawego łoża  tak wielkiej  że trudno jest
nawet podać ich dokładną liczbę.
Mniej więcej w tym czasie spotkał pewną hiszpańska wdowę o niezwykłej urodzie. Po uwiedzeniu
jej, oczarował również jej dwie córki i  wprowadził je w świat najbardziej odrażającej
zmysłowości . Wkrótce potem ich matka zmarła. Rodrigo nakłonił starszą córkę, by wstąpiła do
zakonu, natomiast młodszą, bardziej pociągającą, zatrzymał przy sobie. Dała mu trójkę dzieci, które
uznał za własne  Pedra Luisa, urodzonego w 1462 roku, i dwie dziewczynki, Izabelę i Girolamę,
urodzone odpowiednio w 1467 i 1471 roku. Wiele lat pózniej prawnuk Izabeli został nawet
papieżem Innocentym X (1644-1655). Za sprawą wuja Kalista Rodrigo przejął sieć biskupstw i
zakonów, a w 1457 roku został wicekanclerzem Stolicy Apostolskiej. Było to szczególnie lukratywne
stanowisko, które piastował w czasie urzędowania kolejnych czterech papieży. Dzięki tej posadzie
stał się podejrzanie bogatym człowiekiem. Już sama pensja wynosiła 12000 koron rocznie  a
dochodziło do tego jeszcze 30000 dukatów, które otrzymywał z papieskich posiadłości, oraz dochody
ze sprzedaży lukratywnych urzędów kościelnych.
W Rzymie Rodrigo wykorzystywał nienaganną prezencję i zdobył sobie niemałą sławę z racji
nienasyconego apetytu w sprawach seksu, hasając do woli wśród chętnych rzymskich matron.
Po śmierci Kalista Rodrigo spodziewał się go zastąpić na papieskim tronie. Ale Kościół
nie był na to jeszcze gotowy. Zamiast jego wybrano lubieżnego Piusa II, który objął
papiestwo mówiąc:  Wyrzekam się frywolności humanizmu i przejmuję brzemię Kościoła .
A jedno z największych brzemion, które miał przejąć, stanowił jego właśnie wicekanclerz Rodrigo
Borgia. Gdy papieski dwór spotkał się ze świeckimi książętami w Mantui, naoczny świadek owego
wydarzenia pisał:  Wicekanclerz ma dwadzieścia pięć lat [w rzeczywistości miał ich dwadzieścia
osiem] i wygląda na zdolnego do każdego występku; gdy udaje się na papieski dwór, robi to z wielką
pompą, a towarzyszy mu 200 lub 250 koni .
Rodrigo przebywał u Marchesy z Mantui, która podzielała jego pasję do polowań i rozrywek.
Zabawiał się także ze wspaniałą żoną niezbyt rozgarniętego szlachcica. Papież Pius II, wtedy całkiem
odmieniony, okazał wielkie oburzenie zachowaniem swych prałatów.
Wybrał się do Sieny, gdzie potępił ich niemoralność.
 Nie zachowujesz ani godności ani też pobożności, przynależnym temu stanowisku.
Sądząc po sposobie twego życia, wydaje się, że nad zajmowanie się stanem Kościoła przedkładasz
zaznawanie przyjemności. Nie stronisz od polowań i rozrywek, ani też od stosunków płciowych z [ Pobierz całość w formacie PDF ]

  • zanotowane.pl
  • doc.pisz.pl
  • pdf.pisz.pl
  • moje-waterloo.xlx.pl

    •